Ik moet iets opbiechten
Een aantal weken geleden stond ik op een fair voor zorgmedewerkers. Ik mocht een workshop geven over hoe je óók voor jezelf kunt zorgen. Zorgmedewerkers zijn vaak goed in zorgen voor een ander, zichzelf vergeten ze regelmatig. Wat ik op moet biechten is dat ik het zelf ook helemaal niet kan, zorgen voor mezelf vind ik echt wel een soort moeilijk.
De fair duurde drie dagen. Op de tweede dag kwam ik als zombie thuis. Nu moet je je voorstellen dat deze fair zo ongeveer de eerste was die plaats kon vinden in de vroege zomer van 2021. Ik was dus niets (meer) gewend. Ik had hoofdpijn, een zere rug en mijn oogleden hingen halverwege mijn ogen. Wat ik op dat moment nog het ergste vond, was de naaktslak die zijn slijmsporen aan het achterlaten was in de gang, op de vloer, op de schoenen én op de tassen.
Boos was ik
Op de naaktslak, of tenminste, dat dacht ik. Met enig geweld heb ik de naaktslak ‘verwijderd’ en zijn sporen uitgewist. Dit alles ging enigszins grof en wellicht dat de buren er ook iets van hebben meegekregen. Met een boze uitdrukking op mijn gezicht ben ik op de bank terecht gekomen. Eerst boos, daarna moest ik enorm om mezelf lachen. Sta je al twee dagen te vertellen hoe mensen voor zichzelf moeten zorgen, ben je zelf een hoopje moeheid en boosheid die dat botviert op een naaktslak. Na het avondeten ben ik direct naar bed gegaan, dat leek me beter voor iedereen.
Daad bij het woord
De volgende ochtend was ik nog zeker niet uitgerust. Vroeger zou ik bedacht hebben dat een koude plons water in mijn gezicht en een goede bak koffie wel voldoende moesten zijn. Deze keer besloot ik de daad bij het woord te voegen en mijn eigen workshop er eens bij te pakken. De eerste stap uit de workshop was achterhalen waar ik behoefte aan heb. Was ik uitgerust? Had ik dorst of honger? Moest ik even naar buiten voor wat frisse lucht? Was ik verveeld? Had ik behoefte aan gezelligheid? Voelde ik me geleefd? Werd ik voldoende gewaardeerd?
De volgende stap was bedenken waar ik druk mee ben in mijn hoofd en daarin prioriteiten stellen. Wat is nu belangrijk? Wat is belangrijk op dit moment? Wat is belangrijk voor mij? De laatste vraag was wat ik nodig had. Een dutje. Ondanks dat ik net uit mijn bed kwam. Ik ben gaan liggen en heb zeker nog een uur geslapen. Daarna had ik zin om iets nuttigs te doen waar ik weinig bij na hoefde te denken, dus heb ik de badkamer schoongemaakt.
Gelukkig had ik hier de tijd voor, de derde dag hoefde ik pas in de middag op de fair te zijn. Ik realiseer me ook dat je niet altijd de mogelijkheden hebt om direct te krijgen wat je nodig hebt. Als je weet wát je nodig hebt, kun je wel naar mogelijkheden of alternatieven gaan zoeken. Hiermee krijg je focus en geloof me, weten wat je nodig hebt én hierop in kunnen spelen is erg handig.
Benieuwd hoe deze stappen jou kunnen helpen? Laat het me weten en we gaan samen op zoek naar wat jij nodig hebt om beter voor jezelf te zorgen, waardoor je meer uitgerust bent en waarschijnlijk óók beter voor anderen kunt zorgen. Want laten we eerlijk zijn, als ik die naaktslak niet had gezien, was er wellicht een ander ‘slachtoffer’ geweest..
