Mijn idee is gejat
´Mijn idee is gejat!´ Met grote, snelle passen komt vriendin, die tevens buurvrouw is, naar me toegelopen. Ik was rustig van de zon aan het genieten in de tuin en kijk haar verschrikt, met grote ogen aan. Vriendin loopt met een boze blik naar me toe en komt bij me zitten. In de tussentijd ben ik me aan het afvragen hoe dat er uit zou hebben gezien, het jatten van een idee. Want hoe doe je dat? Het is niet iets dat je vastpakt en mee weg kunt rennen. Ik krijg niet de kans deze gedachte verder uit te werken of daarover door te vragen, vriendin vertelt vanzelf verder, zo is vriendin.
‘Ik had een heel goed idee, we hebben namelijk niks te doen op kantoor en het pand is inmiddels wel schoon. Dan kunnen we ons beter op een andere manier nuttig maken toch?’ Ik stem in, een andere mogelijkheid zie ik ook niet omdat vriendin klinkt en kijkt alsof ze geen tegenspraak duld. ‘Waarom maken we ons dan niet maatschappelijk nuttig en gaan we bij zorginstellingen in de buurt helpen?’ Vriendin is van de grote ideeën, details en praktische zaken zijn niet haar ding. ‘Nou, dit idee had ik bij een collega verteld en bij de eerstvolgende teamvergadering doet ze alsof het haar idee is. Ze had zelfs al bedacht waar dat dan zou moeten zijn!’ Het einde van deze laatste zin ging duidelijk in toon omhoog. Vriendin is verontwaardigt, boos en misschien ook beledigd. Ik zie geen kans om mijn gedachte: ‘O, ideaal dat je collega er al mee verder is gegaan’ ook daadwerkelijk uit te spreken zonder op de tenen van vriendin te trappen. Ik doe verontwaardigd met haar mee: ‘Vertelde je collega er niet eens bij dat het in eerste instantie jouw idee was?’
Na afloop van ons gesprek, als ik weer alleen in de tuin zit denk ik na. Ik heb op mijn site een zin staan, namelijk: ‘Hoe zorg je er voor dat je optimaal gebruik maakt van elkaars expertise?’ Ik ken vriendin als een creatief persoon en zij kan zeker mensen inspireren, iets wat ze duidelijk heeft gedaan. Het hebben en delen van veel en unieke ideeën zou ik zeker een expertise van haar willen noemen. Op zich heeft collega van vriendin gebruik gemaakt van deze expertise. ‘Optimaal’ zou ik de uitwerking, laat staan het resultaat voor de werksfeer, niet willen noemen. Hoe komt dit dan? Want het doel is bereikt toch? Het idee van vriendin werd verder uitgewerkt en later ook tot uitvoering gebracht. Wat kan dan zorgen voor ‘optimaal gebruik’?
Ik kan me helemaal inleven in de situatie van vriendin. Hoe frustrerend is het als je iets bedenkt en iemand anders gaat er met de eer vandoor? Iemand anders pronkt met jouw kwaliteiten. En precies dàt maakt het frustrerend. Door het inzetten van kwaliteiten kun je je onderscheiden van de groep en tegelijkertijd nuttig maken binnen de groep. Erkenning, feedback en waardering hierbij is belangrijk. Dat maakt namelijk dat we onze kwaliteiten verder kunnen ontwikkelen en nóg beter kunnen worden. Als iemand anders er dan met jouw kwaliteiten ‘vandoor’ gaat, kun je je nutteloos voelen, bovendien wordt jou de kans ontnomen je verder te ontwikkelen. Niet direct optimaal dus.
Ik vermoei vriendin op dit moment nog niet deze gedachten, ze is bovendien alweer naar huis. Daarnaast is ze nog boos. En dat mag. Ik weet ook zeker dat ze me later weer allemaal dingen vertelt over wat ze wel waardeert in haar collega en hoe fijn het is dat ze samen dit idee uit hebben kunnen werken. Want daar gaat zij voor zorgen, zo is vriendin.
